Bu akşam
Hüzün kaplamış içimi,
Yıldızlar sönmüş
Karanlık sarmış gecemi.
Ay ışığını vermiyor,
Kaybolup gitmişim,
Kuytu köşelerde.
Dışarıda, hafif
Yağmur çiseliyor,
İçeride ise
Dinmek bilmeyen yalnızlık.
Sanki
Kaderimi gölgelemiş karanlık.
Ümit ışığı ararken gözlerim,
Beynimi kemirdi
İçimdeki darlık.
Beni çepçevre
Saran yalnızlığa
Alışırım diye beklerken,
Yağan rahmet sularına
Karışıp gitmişim ben,
Kuttu gecelerde.
Kayıt Tarihi : 20.2.2017 22:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şunu anladım ki yalnızlığın en kötüsü seni anlamayanların arasında kalmandır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!