Kuytu Şiiri - Kardelen Yetiş

Günün kuytusuna çekilip
Seni düşlemekti en keyifli anlarım.
Bir gülümseme konardı hemen yanağıma,
Kendimi senin hayalinle yakalardım.
Bilemezsin neler söylerdin bana,
Konuşurdum,kavga ederdim,
Hatta darılırdım.
Sonra evin her köşesine notlar yazar,
Olmayan seni sürprize boğar,
Kendi kendime barışırdım.
Sen kayıpken,
Seni düşlemekti en güzel anlarım.
Binlerce soru dolaşırdı aklımda
‘O olsaydı şöyle derdi’ deyip
çaresiz cevaplardım.
Anılarımızı konuşurdum en çok seninle
Çünkü benim hem çocukluğum,genç kızlığım
Hem genç kadınlığımdın.
Tanıktın bana,
Bilinmişliğin sessiz huzuru
Ve güveni vardı,
Benim sendeki parçamda.
Sensizken dinlediğim şarkıları
Dinletirdim sana,
Kalbim gibi kırık bir mum ışığında.
Sorgusuz inanmanı isterdim
Aslında hiçbir zaman diliminde
Uzağında kalmadığıma.
Seni biriktirdim,
Senden koleksiyonlar yaptım yıllarca.
Hepsini tek tek anlatacaktım
O yüzden seni düşlemekti en güzel zamanlarım.
------------
Bilemedin,
Susturdun anılarımı
Ne çare ki,
Kaybetmeyim de hafızamı.
Bu yüzden
İçimde ayrı ayrı ‘ben’ler yaşıyor şimdi
Biri ismin geçince içi titreyeni
Diğeri hiç olmamışsın gibi umursamayanı.
Aynı anda zorlarken hayat omuzlarımı
Aldın sığındığım,kaçtığım kuytularımı.
Aldın benden en keyifli anlarımı