Kuytu... Şiiri - Talat Özgen

ey
güzellik
içimde bir kuytu var
bir kuytu
sana
ait,
ağlıyor
gizli gizli sessiz sessiz
sebebsiz
inanmazsan bi göz yaşlarıma sor
onlar binlerce şahit,

ey
güzellik
can evimden vurdun
beni
kalbim
bir tek atmıyor ki
onu işi aslında sevmek
çığrından çıkmış şu dünyaya inat
bırak
özrü kabahatinden büyük olsun
olsun
ki
sonradan demiyelim pişmanlık neyimize bizim,

ey
güzellik
hayat denilen
planlı projeli bir şey değil ki
mekan belki şaşı
zaman belki bir vurduymaz
ömür belki tahterevalliye konulmuş bir umut
yat kalk yat kalk
bilemezsin ki yarın karşına ne çıkacak
ne çıkarılacak,
kaderin
karşısında nakavt olmayacağın
ne malum,

ey
güzellik
tutunma alışagelmişliğin koylarına
asma kendini içerde içerden
çarkın müptelasına
gün gelir
öyle bir sesizliklik gelir
ki
süpürür
götürür seni
bilinmiyenen diyarlara
kurtaramazsın kendini
tenhalar öperler seni bir daha bir daha,
şaşırırsın kalırsın
bilemezsin neye uğradığını,
asla
aşka tarif gerekmez
sevgiye de herhangi bir rota...

* 01.05.2019 *