Kuytu… Şiiri - Şiyar Buzcu

Düşlerime alamadığım melek
Kıyısındasın hep...

Köşe bucak kaçırdığım sevdamın yanık izleri tenimde
Bir ölünün gözbebeklerinden çaldım gözyaşlarımı
Güller kan kokuyor geceleri
Hazan rüzgarlarının sırtından esiyor özlemlerin en içlisi

Düşlerden bir demet,gözlerinden bir tutam,gülüşünden bir ülke...

Savrulma Düşlerim,savrulma...
Unutuyorum bir an gülmeyi
Gittiğin yolların yatalak nöbetlerindeyim
Sen şimdi çok uzaklardasın
Ben ise hüzünlerimin en ortasındayım
Gözlerinden uzak bir diyar düşünmek istemiyorum
Ütopyam olsun bakışların
Mabedim olsun avuçların
Ve zamansız bir kavuşmanın öksüz çocukları gibi koy başını omzuma

Uzak olsada sevda bizden
Bilirsin sevdaya kurşun işlemez
Güller derilir uğruna

İstanbulda sessiz bugün
Karamsarlığı üzerinde
Kayıp zaman ve hıçkırıklı bir ağlayış sonrasından fırlamış denizleri
Saçını taramayı unutmuş bir kadın edası var üzerinde bugün
Meçhul bir aşka kapatmış kapılarını
Oysaki yeni başlamıştı demlenmeye

Oyy oyy;
Böyle sürgün,böyle bir başıma
Çıldırtan yokluğunun akşam vakitlerinde biraz umut,biraz sevda,bir kadeh şarap
Fesleğen kokularını sürüyorum yanaklarıma

Farkındayım; payıma düşen sensizlik
O zaman hüznüne sığınmak lazım gecenin...
Susturulmuş gökyüzünün koynuna sindim

Kalbimin son gözağrısı...
Kuytusundayım hasretinin