Kuyruksuz Kertenkele

Sokaklar yanar tutuşur öğle
güneşinin yamandığı yere
sokulur kertenkele telaşıyla çocukluk
avlusu taş duvarlı eve

Birden parlar gaz lambası tutun
karanlığına tunç çağları vaktin
bir ışık içinden geçer çocukluğun
ne varsa yara bere

Bilirsin geri dönmez giden soluk
ağzını her açtığında yitik
havaya karışır yalandan hikâyesi ömrün
kuyruğunu bırakır taş duvarlı eve

Kaçar kertenkele telaşıyla çocukluk