Kuyruk Şiiri - Rauf Bekiroğlu

Ah! O;
Cüce olduğu halde;
Kendini yüce görenler,
Ne büyük zül içindedirler.
İte tasma takılınca,
Kendini Aslan zannedermiş,
Ah! Ahhhhh!
İt olduklarını bir bilebilseler.

Canım insanın itinden,
Söz ediyoruz,
Bu çakma itler,
Tanrının yarattığı itlere ,
kurban olsunlar,
Onlar ne masun, ne şirindirler.

Burnu büyüye sormuşlar,
Ne yaptın;
Alçak dağları ben yarattım,
Peki neden yalpalıyorsun,
Kuyruğum ağır geliyor.

Ahhhh! Anadolu’nun,
Saf tertemiz güzel insanları,
Her biri halk filozofları,
Boşuna dememişler,
Küçük köpek’e,
Büyük kuyruk yakışmaz,
Taşıyamaz,
Yürürken devrilir.

RAUF BEKİROĞLU
ANKARA 07.01.3025