Gözlerimde hüzün'ü kaldı, karanlık geceye batan güneşin kızılında kalan gülüşlerin..
Etrafında yıldızlar kümelenmiş ay'ın parlak şavkında yansıyor sülüetin..
Gece karanlığına sessizlik dem vursada tan'dan doğarken şafak güneşi! ! !
Kulaklarımı sağıreden sessiz çığlıklarım sensiz haykırışlardan son bulur belki..
Haydi güneşim'ol doğ üzerime aydınlığınla, karartan geceden senli uyandır..
Dağlar, çok yüksek.
Seni, goremiyorum.
Güller, ermiş, al al olmuş.
Koparmaya, kıyamıyorum.
Her günüm, her saatim.
Her dakikam, seni, düşünmekle! .
Gecenin karanlığında,bir ben'im.
Dolaşıyorum tek başıma,
sahildeyim yap'yalınız.
Sigaramı yakıp derince bir nefes!
çektim içime seni çeker gibi.
Kaderimiz çizili
Sana bakarken ben.
Senin o güzel gözlerin
Bana bir şeyler söylercesine
Işıldayarak güzelleşir baktığında.
Mor gülüm can gülüm
Yok edemez bu bedende
Ne ayrılığın
Nede ölüm
Sensiz kalmak, bana zulüm.
AYRILIK EZGİSİ
Bir hasret rüzgarıdır ayrılık çanlarına
sevda esip geçtiğinde.
Hüzün eker yüreklere
bitmez gecelerin sancısında
ay, karanlığın deminde
BENDE ADIN(SEN)
Her zaman geçmediğim çınar ağaçlarıyla
abide’leşmiş, bu parkın yolunda
ellerim cebimde dünü hüzünlü,
yarınları belirsiz düşüncelerimle yürürken!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!