Ben Onu Da Bilmem Şiiri - Kerem Canpolat

Kutuların içindeyim duvarlardan öte gidemiyor yukarıdaki karanlığı özgürlüğün mekanı sanıyorum
Yılpalamaya çalışıyorum
Yıllarımı buna harcıyorum
kutuyu devirmek için...
Sormuyorum devirmenin getirisi ne diye
Çatlaklardan süzülen ışıklar büyütüyor gözlerimi
Şaşkınlık içinde.
Işık varsa neden karanlıktayım?
Işık nerede?
Yere yığıyor beni belirsizlikler
Güneş mi doğuyor karanlık mı batıyor
Acısızlık mıdır mutluluk
Yada mutluluk nedir?
Geçmidir güçmüdür
Düzmüdür yokuşmudur
Ya da bunlar sorumudur
Sormak cevapmıdır
Hayatımdaki en büyük en devasa şey Bilmemektir
Onlarca şey bilmem ben
Hatta yüzler, binlerce, onbinlerce şey bilmem ben
Neden yürür neden koşarız nereye varmak için uğraşırız bilmem ben
Kelimeleri bilmem sözleri duymam
Gördüğüm şeylerin rengini bilirim, geriye kalan onlarca bilmediğim şey içinde umut verir bana bilmek bunu
En çok da yaşamayı bilmem
Yada yaşamanın ne olduğunu
Öne eğik başlar arasında yürürüm ben
O yorgunluğun eğikliği
O anlamsızlığın ağırlığı
O çaresizliğin ağırlığı içinde yürürüm
Kutudaki Çatlaklardan çıkan umuda doğru
Sahi o umutmudur?
Ben onuda bilmem.