Kutsal Sessizliğin Nöbetçileri

Kılıçlar sustu, dualar yankılandı taştan,
Zırhlar değil artık, düşünceler parıldar.
Her yara bir sır taşır,
Her sessizlik bir yemindir zamana.

Kutsal toprağın ötesinde aradılar hakikati,
Ne altında, ne tahtta buldular,
Bir haritanın merkezinde değil,
Kendi kalplerinin derinliğinde buldular gerçeği.

“Koruyan kimdi, korunan kim?”
diye sordu rüzgâr, tapınakta dönerken.
Ve şövalye anladı sonunda:
Gerçek tapınak, taşta değil — insanın vicdanındadır.

Gecenin kalbinde yanar sönmeyen bir meşale,
Ne ateşten, ne ışıktan — bilgiden doğar.
Kim hakikati ararsa, önce kendini yakar,
Çünkü aydınlık, karanlığın içinden doğar.

Sinan Bayram