Kutsal Hüzün Şiiri - Hikmet Sevgi

Öfkem yorgun
Kederim tarifsiz
Ne dertler bitiyor dertleşerek
Ne de
Sessizlikte boğulmak anlamlı
Benimki kutsal bir yalnızlık sadece
Bir garip dua
Ne müjde bekliyorum artık
Nede bir vefa
Nereye dokunsam karanlık
Nereye haykırsam kırık
Nedensiz hüznüm
Çaresiz ve aydınlık
Ne sevgiyi görüyorum artık
Ne de nefreti
Gördüğüm sadece pişmanlık
Aldığım her nefes siyah,
İsyan kesiliyor değdikçe bana her mekân
Verdiğim her nefes hüzün
Kutsal, yalnız ve duman
**
Sesimi taze hıçkırıklar parçalıyor
Ansızın uyanıyorlar kaderime
Tenimde azaplar çırpınıyor
Deliresi bir isyanla benliğime
Ve bir boşluk gibi duruyor kalbimde yalnızlık
Gözlerim karanlığa gülümsüyor;
Sonsuz kadar bulanık
**
Sesim hüzün, soluğum hüzün
Varlığım hüzün, yokluğum hüzün
Bir ömür boyu uzamış
Son nefesi beklerken son umudum
Hayata ne de güzel yakışıyor ölüm
***