Kutsal emanet Şiiri - Müyesser Doğan

Sen benim koştuğum yolları,
Adımlamadın daha.
Benden savrulan parcalarımı,
Toparlamadım yedi kıtadan.
Sen benim korkularımın,
Renklerini görmedin daha.
Bir infazın postallı ayak sesi,
Gecenin üçün de ,
Bir deccal ordusuyla bir ihtilal gibi.
Siyahın yedi tonun da gölgeler.
Sen benim cığlıklarımı,
Duymadın daha.
Bir ölümün eşiğin de,
Bur umudun beşiğin de bekler yankılarım.
Sen benim düşlerimi,
Anlamadım daha.
Bir yapboz tablosunun
İki eksik parçası biziz .
Bir okyanus yeli yetecek,
Diriltmek için ruhumuzu.
Sen benim unuttuklarımı,
Bilmiyorsun daha.
Ömrümün köşesinden kenarından,
Gözyaşımın her katresinden,
Döküp saçtıgım kederlerimi .
ve sen,
Benim gönlümdeki
şiirleri okumadın daha,
Kırılmış dökülmüş dizelerden ,
Kumdan kaleler gibi.
Yazılmamış şiirlerim,
Gözlerin de mıh gibi duran,
Kutsal bir emanet gibi şiirlerim