Belki biz, bir doruk çizgisi’nin yörüngesinde
tesadüf gibi duran, kaderin gerçek hâliyiz.
Senin Ay’ın, benim Güneşime yaslanmışken,
ışığım senin iç sesinde yankı bulmuş...
ve içimizde bir Uranüs esintisi: ani, özgür, sıradışı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta