Kutlu Toy Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir mübarek gam rüzgârı ki,
Can çekişmek misali.
Haykırışlar dilsiz, duruşlar onurlu!
*
En hakiki istiklal: Yaradan’a kölelik,
Başkasına güvenmek, sinede pas...
*
Nefes almak, can vermek namına elzem,
Gökyüzünde sancak yoksa.
Asil bir başkaldırı, beşikten kabre.
*
Ne mazlum kabul eder, ne de o levha,
Gaye, Rabbani sözler,
O, mübarek kelam.
*
Şamil, cihanda bir sorguç,
Kırım, bin doğru seda,
Türkistan, bağımsızlığa yanık kandil.
*
Ademiyet, bu nefeste saklı,
Ademiyet, bize muhtaç!
Baş bedeline, kan bedeline,
Arazi yurtlaşır.
*
Göçerse Enver Paşa, ruhu teslim eder Gaspıralı,
Bu cenk efsaneleşir.
Lakin kederi nicedir, bu mevzunun sezer misiniz?
Bu mevzunun, en pespaye durağı...
*
Kardaş çekerse pusatı,
Dökerse kandırılmış öfkeyi.
Hasan, Ali’ye hasım,
Ali izinde Veli’nin.
*
Alınlar secdede Rab tek, yakarışta avuçlar arşa.
Ne berikinde put var, ne ötekinde ip.
Böyle vakitte, yabanın güllesi değil lakin,
Yarenin bir dikeni dahi yıkar, parçalar.
*
Vakit, bu vakit işte, ati artık şimdidir,
Ne Ali kurban olsun bozkırımda,
Ne de bozkırımda Veli can vermeli,
Yönelip, çanın karaltısındaki akrebe...
*
Tutuşturmalı Alparslan’ım misali,
Şafağında uğursuzu!
Ve gönüllerin, sükunete kavuştuğu an,
Hak nidalarıyla yurdumuzda,
Başlamalı kutlu toy.