Lal gönüllü Şiiri - İlyas Kaplan

sevgili
sana düşkünlüğüm arzular tutuşturan ateş misali
seni övmek mi ayıplara amade beşer sözlerle
belki şefaatime vesile ismin günah deryasında şu acizin
lal gönüllünün kurtuluşuna bir çare
gül kokun pak eder sinemi
mahrum bırakma beni

yetim kalan düşlerime girer soğuk
öksüz şimdi serabıyla ısındığım sıcak çöl akşamları
ayrılıklarına alıştığım miraç uykuları özlüyor cemalini
kan sızar sensiz ruhumun mahzenlerinden
feryat kadehinden içilen isyanlara bırakma beni

güneş ol sönmüş çaresiz ufkumun yıldızlarına
vicdanımın kurak iklimine izler bırak
avareliğimden vuslat mevsimlerine hicretim
sensizliğin toprağına yaprak yaprak düşerim
dostluğundan filizlenen bir nefes ver
yusuf kuyusunda sensiz bırakma beni

kıvılcımından nurlanır kalbimin afakı
yokluğundan perişan firakına ağlar
senin özleminle nice yıllar geçti
aşkınla muradıma ateşten ahlar serpilir
susuz kaldım Kevsersiz bırakma beni

gülistanında mahzunlaştı güllerim
her hazanla yapraklarından imdatlar dökülür
el öpmek arzusu düşer iştiyakıma
onun için feryadıma kilit vururum
acılarına alışırım gülizarsız bırakma beni

öyle bir şeref ki ismin esrarında mutluluklar gizli
bir tebessümün bu mücrimin günahına yeter
fazlına pervane olur o dem her günüm her gecem
yokluğunda var olmak ne kadar zormuş meğer
kutlu diriliş zamanı sensiz bırakma beni

redfer