Kutlu Direniş Şiiri - Ali Can Atalay

Oğuz’un toprağı kutlu kana boyandı,
Kan kokulu bir geceye kırk nefer uyandı;
Bağımsızlık ateşi Vey ırmağında yandı,
İlterişle orduları sefil Çin’e dayandı.

Kutluk doğdu yeniden, kılıç tutan ellerle;
Atı şahlanınca Kürşat, emretti: ”ilerle!”
Yenilmişti bitap Çin, kırka karşı bin erle;
Siganfu mezar olur, gelseler de binlerle!

Kılıçlar göğe değdi, ölüm emri denince;
Siganfu’da bir sur var, pusatımdan ince.
Bağımsızlık rüzgarı, gökten esti serince;
Ulu Türk’ün erleri, demir dağdan inince.

Kurdun ruhu, mehtaba sinmiş dumandı;
Pusatları bileyen, Türk’ün kini yamandı.
Kırk yiğit erin, uçmağa ereceği zamandı;
Yüzyıllar geçse de torunları kahramandı.

Kan revan içinde yürür kanaya kanaya,
Zaferle döner Türk’ün sesi Viyana’ya;
Borcumuz var Türkçe konuşan her anaya,
Bir yıldız yükselir al bayrağıma düşen aya.

Bir millet düşün, vazgeçmiş canından;
Bağımsızlık ateşini yakar olmuş yakınından.
Bozkurtlar yoldaşımız, çıktı mı kılıç kınından;
Bu toprak şan bulmuş, Türk’ün asil kanından!