Kuşüzümüne Özlem Şiiri - Erdal Kartal

Bahçede başköşedeydi yeri.
Önce yeşilken sonra kırmızıya dönerdi yemişleri.
Kehribar tespihlere benzeyen
Ufak salkımlarla dolardı dalları.
Nazar değmesin, kimse görmesin der gibi
Salkımları saklardı yaprakları.
Kopartıp yemezdim.
Bunları kuşlar yiyecek diye
Kimselere de yedirmezdim.
Saklambaç oynarken bahçede
Girip altına gizlenirdim.
Arayıp bulamazlardı
Kuş olup uçtu sanırlardı beni.
Elma deseler de, armut deseler de çıkmazdım.
Kuş üzümüyle sessiz, sessiz gülüşürdük.
Önceleri bodurdu.
Sonra biraz daha uzamıştı boyu.
Kuş üzümü, kuş üzümü
Bir tek sen biliyordun o gün niçin ağlayıp,
Neye üzüldüğümü
Eğer bir daha görüşemeyeceğimizi bilseydim
Seninle vedalaşır, hoşça kal derdim.

(Ankara-2012)