Küsüyorum Sayende 2 Şiiri - Veysel Çakır

📋✍️ KÜSÜYORUM SAYENDE✍️📋
Bilmem bu neyin nesi, ağustos ortasında
Güneşi mi kaybettim! Üşüyorum sayende
Sallanıyorum sanki acının oltasında
Karlı dağdan çiğ gibi düşüyorum sayende

Toz duman oldu herşey nerede büyük aşkın
Katre katre akardı kalbi olsaydı taşın
Dilerim hiç tanışma gider sanırsın nâşın
Bir kasırga misali esiyorum sayende

Nasıl dayanır buna hâli perişan yürek
Kaybettim varlığını senden başka ne gerek
Esir kampında mıyım elimde kazma kürek
Kendime bir mezar ki eşiyorum sayende

Söndü sevinç kaynağım aşık düşün sazı yok
Yaşam sevincim bitti var olmanın hazzı yok
Biliyorum son mevsim kıştan sonra yazı yok
Yaşantımda her şeye küsüyorum sayende

Dünya denen bu hanın çıkışına dayandım
Ati ile mazinin farkı yoktur inandım
Halbu ki günlerini birer birer sayandım
Şimdiler suratımı asıyorum sayende

Acı elem ve keder hattinden fazla boldu
Henüz biri bitmeden diğeri gelir oldu
Gözlerimden mutluluk yıllar önce kayboldu
Zifiri karanlığa koşuyorum sayende

Bundan daha iyiydi ters kelepçe vurulsa
Sana hasret kollarım bir kaç yerden kırılsa
Sökülüp de yüreğim tuzlu suyla sarılsa
Her adımda mayına basıyorum sayende

İnancıma sığınıp duaya durur elim
Birazcık huzur bulmak başlıca da emelim
Mektepten medreseden olsa dahi temelim
Süphanekede bile şaşıyorum sayende

Sayıca az olsa da haksızlık etmek olmaz
Güzel geçen bir kaç gün başkaca da bulunmaz
Mutluluk mefhumunun bir esamesi kalmaz
Hepsini birer birer kusuyorum sayende

Hayatım roman oldu ey sevdiğim bunu bil
İstersen topla çıkar; istersen ortadan dil
Varlığımı dünyadan ister öldür ister sil
Burada sözlerimi kesiyorum sayende

11/09/2019 Veysel Çakır
Düzenleme 11/09 /2020