Kusursuz yalnızlık Şiiri - Cemal Gündoğdu

Dünya boşaldı tenhada kalmışım
Sahraya düşmüş çaresiz sussuz
Pervane gibi döner durur başım
Bir yalnızlık yaşıyorumki kusursuz

Seninle Kırk kere bozdum tövbemi
Geçmişten kalan yaramı büyüterek
Korda saklayıp muhacir gövdemi.
Ruhumu çaldım meçhule giderek

Geçtiğim sonsuz mavi ummanda
Parçalansın diye vurdum asamı
Su gibi akıp giderken zamanda
Al getir bana unuttuğum yaşamı

Rüzgar oldum dağın eteklerinde
Üfledim harladım çoban ateşini
Söndürdüm öfkeli nefesimde
Sana doğmayan sabah güneşini.