Kusurlu İnsanlar Sokağı Şiiri - Samet Du ...

Çehresi biraz üzgün
Hiçbir zaman gülmez bizim muhtar
Sürekli sigara içer , sakız çiğner
İçindeki nefretin karanlığı yüzüne vurmuş gibi
Eriyen ilk kar gibi
Kışın tadını çıkaramamış , hep mutsuz...
Ama gülünce bahar gibi , bağ gibi
Muhtardan hallice bir de hoca var
O da çok mutsuz
Yüreği güzel kendi güzel ama umutsuz
Çalışkan ama durgun
İçi yaralı ama suskun
Tıpkı bir çaydanlık gibi
Evet evet... çaydanlık
İçi sıcak , güzel kokulu çay gibi
Dışı dokunsan yakacak gibi
içersen içini ısıtacak gibi...
Bu mahallenin bir de kahvehanesi var
Tüm bilgiler orada tüm sırlı konuşmalar orada döner
Oranın sahibi de her şeyi bilir
O da hiç gülemedi
Hep mutsuz
Tıpkı soğuk su gibi
Hem üzgün hem derin
Tıpkı ben gibi
Tıpkı sen gibi
Tabi bir de mahallenin delisi var olmazsa olmaz
O da sürekli yazar durur
Kendini şair zanneder
Aşka aşıktır bizim deli
Tıpkı deniz ve kum gibi
Tıpkı et ve tırnak gibi
Buluşamaz ama ayrılamaz da sevdiğinden
Kusuru budur bizim mahallelinin
Hep kusurludur hep mutsuzdur
Tıpkı sen gibi tıpkı ben gibi