Küsüp Ağlama Şiiri - Eyup Şahan

Ne derim bir tanem kaderin böyle,
Elini yüzüne basıp ağlama.
Hayatın cilvesi bu mudur söyle?
Bana suratını asıp ağlama.

Sakladım ismini Nilüfer dedim,
Nilüfer gül açtı buhrana girdim.
Candan sever iken ellere verdim,
Bana yıllar artık, azap ağlama.

Elmanın altında elini tuttum,
Ben benden geçtim de beni unuttum.
Ayıran zulmüne katlanıp yuttum,
Deli poyraz gibi esip ağlama.

Tersine dönüyor feleğin çarkı,
Seveni ayırmak oluyor farkı.
Sana hasret kalmak o kadar zor ki,
Yüklendikçe derdi küsüp ağlama.

Bizim bu çilemiz toprağa dolar,
Toprağa gül diksem açmadan solar.
Eyüp’ün bu dertten saçını yolar,
Bari selamını kesip ağlama.

Eyüp Şahan
Ankara 19.3.1996