“İki sevgili bir kuşun kanatları gibiymiş;
Biri bir kanat, biri diğer kanat...
Hep birlikte kanat çırparlaşmış.”
Bunu söyleyen sendin ya sevgili
Önce benim kanadımı kırdın
Sonra sende uçamaz oldun
Suçlu da beni gösterdin
Kalemimi bir celsede kırdın
Oysaki zaten yaralıydım
Önce benim yaralarımı sardın
Sonra beni kimsesiz;
Yaralarımı tekrardan kanatıp,
Öylece bıraktın
Sana göre ben, yarı yolda bıraktım
Ama sendin, beni kendinde istemeyen
Aşkı bırakıp, gurun peşine takıldın
Kendi kalbini bile duyamadın
Son sözü söyleyen bendim diye
O kahrolası sözün üstüne
Bir cümle daha kuramadın
Onu da bekledin ya benden
Oysaki kırdığın kanatlardan,
Kendime kalemler yapıp,
Gözyaşımı da hokkalara doldurdum
Neler neler yazdım karanlıklara
Ama sen her zaman ki gibi
Yine okumasını bilemedin…
05:48 07.09.2011
Kayıt Tarihi : 7.9.2011 05:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Buse Uzunoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/07/kusun-kanatlari.jpg)
TÜM YORUMLAR (4)