Küstüm Nice Kullara Şiiri - Abdullah Tüzün

Ah! ne deryalar gördüm, ne deryalar bilseniz;
Kimi deli coşarken, kimi ölü bir deniz:
Ben Fırat Nehri gibi ağlarken sessiz sessiz,
Gözü yaşlar içinde düştüm derin sulara...

Ah! dedikçe başıma neler geldi ah! neler;
En ak günleri bile sardı siyah geceler.
Bir seher vakti ile tufan oldukça yeller,
Deli başlar içinde estim yüce dağlara...

Kimi mevsim kış diye, gülü benden kıskanır;
Kimi yaşanmış diye ömrü erinden sanır.
Sadra şifa vermese, Elazığ' ı kim tanır?
Bağrı taşlar içinde düştüm nice sırlara...

Ne kör kurşunlar yedim, sinemi delmiş gibi;
Yarama tuz beledim, cana merhemmiş gibi
Yaşamaktan ne çıkar, yaşarken ölmüş gibi;
Kalbi boşlar içinde düştüm nice hallara...

Ben bu dertlere felek! hiç olmadıysam teşne;
Bir kuyu deşer gibi gel bu yaramı deşme;
Bu mahzun gözyaşlarım aktıkça çeşme çeşme,
Uçan kuşlar içinde düştüm kuru dallara...

Her kim ki dertlerine, dert ettiğim kalbimi;
Kırdıysa bile bile kaybeder sahibini.
Kim ah ettiyse bana en ebedi yerini,
Çakıl taşlar içinde eştim nice sağlara...

Yürü dedim kalbime dertlere teveccühen;
Ela gözlerden sonra, en karayı tercihen
Dert yükü kervanımla, Hak'ka mütevveccihen,
Kara kışlar içinde düştüm nice yollara...

Gözü yaşlar içinde düştüm nice sulara;
Deli başlar elinde estim yüce dağlara;
Kara kışlar içinde yol alan sağlar gibi,
Kara kaşlar için de küstüm nice kullara...

Abdullah Tüzün