Küstüm Şiiri - Güven Tekin

Aldığım nefese, yaşadığım hayata küstüm.
Canim dediğim canana, sevdigim kadina küstüm.

İçimdeki ateşe, güvendiğim dağlara küstüm.
Elimi tutmadan, gözlerine bakmadan, gidişine küstüm.

Her seferinde, dost bildiklerimin, hancerlemesine küstüm.
Gülüşlerimi, neşemi çalan, zalimlere küstüm.

Kaderime, bahtıma, beni derbeder eden hayata, talihsizliklere küstüm.
Şans bir kez gülmez mi?yüzüme, şanssızlığıma küstüm.

Kimsenin derdimin, farkına varmamasina küstüm.
Yaşantıma, seni seviyorum yalanlariyla, üzen sevdiklerime küstüm.

Baharda açan çiçeğe, yazın yakan güneşe, sonbaharda esen rüzgara, kışın üşüten ayaza küstüm.

Küstüm umutlarıma, hayallerime,zalim insanlara, yaşadığım dünya ya, beni bu hale koyan herkese, herseye küstüm.

Bu satırları yazarken, gözlerimden damla damla gözyaşlarım aktı.
Göz yaşlarımı akıtanlara, kaderime, alın yazıma küstüm.