Küstüm..! Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Saksıda bırakıp, bir gonca gülü,
Kurutur misali, gittin ya benden,
İstemem, bir haber bile gelmesin senden,
Kadere, talihe, bahtıma küstüm.

Tövbekar gönlümde, masum bir his'tin,
Sevda sokağında, yolumu kestin,
Kimse'sizdim, bir bana'mıydı kastın,
Hancıya, yolcuya, yollara küstüm.

Yağmura susamış, kupkuru bir topraktın,
Ne kadar yakın bildiysem, bir o kadar ıraktın,
Ardında paramparça, kırık bir kalp bıraktın,
İlaca, şifaya, tabibe küstüm.

Yetmemiş demekki, yüreğim sana,
Şimdi kimi dilersen, üz kana kana,
Bin kurşun sıkardım da, her hatırana,
Namluda ters duran, mermiye küstüm.

Çok sürmez, gelir haberi,
Bin pişman diye,
Anladım der, kim dostmuş, kim düşman diye,
Yemin etmedim ama, konuşmam diye,
Kelâma, hitâba, sohbete küstüm.

Bir sünger çekmiştim ben, Senden önceme,
Birtek seni konu ettim, şiirime heceme,
Şimdi bir kabus gibisin, gündüzüme, geceme,
Yatağa, yorgana, yastığa küstüm.

Benden uzak olsun, Allah'a yakın,
Adımı, sânımı, anmasın sakın,
Resimmiş, şiirmiş, ne varsa yakın,
Onu en çok seven, yanıma küstüm.

İstersen, unuttum de, istersende tanıma,
Daha ne yapabilirsin ki, çıktığın sol yanıma,
Duyarsan öldüğümü, uğrama mezarıma,
Son nefeste andığım, adına küstüm,
Seni en çok seven, yanıma küstüm,
Sana adadığım, canıma küstüm.

FEVZİ EMİR YILMAZ