Küstü Şiiri - Aslı Demirel

Küstü ruhum bana
Durup durup sınırlarını aşarcasına
Çarpan yüreğim
Ruhumun başını taşlara vuruşu
Aslında
Onu hiçe sayışlarımın
İsyanı var ellerinde
Bir bakıyorum
Mengeneye alıyor başımı
Bir bakıyorum
Gözüm kulağım yer değiştirmiş
Sızılardan sızı beğen diyor
Yorgun kürek kemiklerim
Duvarlara dövme gibi yüzümün şekli
Süresizce elleri kenetli
Yaşama sevincimde

Ruhum derinlere çekildikçe
Ömrüm kısalıyor
Ve zaman daraldıkça
Bir bir yoluyor sac köklerimi
Her dokunuşumda
Ellerim tutam tutam gri
Gençliğim de gidiyor artık
Ne bir pencere açabiliyorum
Günümden geceme
Ne de bir yolluk serebiliyorum
Ümitlerime
Ruhumun canı çekiliyor
Sevgisi bitmiş sarmaşıkların
Ahı kalıyor kolye ucunda

Ve renkleri siliniyor
Tuvale tek renk resimler nakışlarken
Unutma dercesine
Sevdayı bıçak ucuyla kazıyor yürek kıyıma
Ben diyeyim bin
Siz deyin milyon nefes
Sayiklamışken sevgiyi
Ruhumun ayakları çekiliyor
Çöle dönmüş bayram yerlerinden

Birkac satırlık anıları var
Birkaç anılık sevdaları
Ve birkac sevda zamanına bağlı ümitleri
Hepsi de yarı beline kadar suya batmış
Ha boğuldular ha boğulacaklar
Tutup çıkaramadığım icin aydınlıklara
Küstü ruhum bana