Küstah Şiiri - Dursun Genç

Baharda çiçekle beraber,gelen evladım
yaza girdik,ananla senden ayrıldım
küstahlık dizboyu,eyüp sabrı ile sabrettim
hayatım mahvoldu,senden ayrılmak zorunda kaldım.

hayatı anlamayan,zora katlanmayan insan olmak
tüm günü kapris ve bencilliğe adak adamak
sonra çıkıp kendini onurlular arasında saymak
sen busun be hain,niye istemiyorsun birtürlü kendini tanımak.

kendi kusurlarını görmez,alemde ararsın kabahat
hiç sana olmadımı,verecek bir tatlı nasihat
iki insan gelince bir araya aranmaz onda kusur
bulmuşsan eğer öyle bir şey,önce kendine sor.

mevlaya açtım ellerimi,umuyorum meded
ondan uzak kalmak,bende ki en büyük dilek
şimdi uçuyorum sanki,kuş gibi hafifden hafifden
bekliyor beni sevdalar,yakın bir gelecekten

ayrılınca kavuştum özgürlüğüme; buldum benliğimi
unuttum bu güne kadar geçen acı günlerimi
dalından koparılıp atılmış gül gibi solmak niye
evlilikte tek istediğin çocuktu senin,
onuda bıraktım sana hediye,