Gölençlik ve kuruntu, görçlük ve tunalamak.
Hayat ne kötü bir hayal.
Ne temsil var geride, ne önüne düşeni almak.
Ortam kötülük.
Sıvamak ortalığı kendi pisliğinle,
Pisledikçe pislenmek.
Üzeri kokuşmak.
Ölüşmek.(!)
Kötü kötü kötü…
İşte bu kunduracı, bu da tek düzey kargaşa.
Bu ilk hayalim, bu son yediğim pastırma.
Tek derdim ne bilir misin?
Origami öğrenemedim çok kötü.
Oysa huzurlu bir şeydi.
Bende üzüntülü bir adamdım.
Origami öğrensem.
Üzüntümü belki atardım.
Kayıt Tarihi : 25.10.2004 02:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!