Kurusıkı Şiiri - Onur Eyüboğlu

Ruhsuzluk ve kuruntu, inatla yakalamak.
Hayat ne kötü bir hayal.
Ne temsil var geride, ne önüne düşeni almak.
Ortam kötülük.
Sıvamak ortalığı kendi pisliğinle,
Pisledikçe pislenmek.
Üzeri kokuşmak.
Ölüşmek.
Kötü kötü kötü…

İşte bu kunduracı, bu da tek düzey kargaşa.
Bu ilk hayalim, bu son yediğim pastırma.

Tek derdim ne bilir misin?

Origami öğrenemedim çok kötü.
Oysa huzurlu bir şeydi.
Bende üzüntülü bir adamdım.
Origami öğrensem.
Üzüntümü belki atardım.