Küsmeye Değmez Şiiri - Haydar Demoğlu

İnsanda ömür biter küslük bitmez,
Yarın çok geç olur, küsmeye değmez.
Helâlık alam dersin, vaktin yetmez,
Küs, sebebi çekirdeği doldurmaz,
Küsmek, sormamak insana yakışmaz.
*
Küsüp darıldıklarımız mı haksız?
Hint kumaşı değiliz hiç birimiz,
“İncin incitme” beceremediğimiz,
Yazık ki Yunus, Mevlana pirimiz.
Küseni sormuyorsak, hatalıyız.
*
Hem küsenimiz hem sormayanınız,
Öğüt, nasihatten yoksun kalmışız,
Sen bana, ban sana cahil demişiz,
Hiç birimiz kâmil olamamışız,
Küse, küsmek insanlık ayıbımız.
*
Biz Nasihat ver ipte uymayanız,
Arayıp sormadın diye küseriz,
Biz arayıp sorduk mu demeyiz?
Belki küsmekte güzel bilemeyiz,
Kalp, sevmişse küser demiş, atamız
*
Küsmeye değmez, şu kısa ömrümüz,
Sinirine hâkim, sakin olsak biz,
Küsecek ne var, dönerse dilimiz,
Sen bana ben sana açsak derdimiz,
Aradan kayıp düşer sorunumuz.
*
Demoğlu; küs demeyelim kırgınız,
Neden diye küsene sormalıyız
Mümin küsmez, gönül koyar yalınız,
Vesile kılınmış bayramlarımız,
Ki dilâra yapsın dargınlarımız,
Haydar Demoğlu/Buca-İzmir