Dağ dağa küsmüş, dağın haberi olmamış derler
Haberi olsa da her dağ, yerinde durur…
Dağlar kendi kadardır, aşındırıp yıpratılmadıkça,
Taşı toprağı sürekli çalınmadıkça,
Haritadan silinmedikçe…
Bazılarında iki de bir küsme huyu vardır.
Bin defa barışsa, yeniden küser.
Küsüp barıştığı kişiden memnun değil gibi görünür.
Fakat met-cezir olayı gibi “gel-git” ler içindedir.
Bir düşünür:
“Kendinden memnun olmayan insanları mutlu etmek mümkün değildir” demiş.
İki de bir etrafındaki birçok kişiye küsen insanlar,
Aslında kendi yaşantısından ve kendinden memnun değildir.
O nedenle bu kişileri mutlu etmek hiç kolay değildir.
Her zaman az olanı, olmayanı, eksik neyse onu görür ve tepki gösterirler.
Dışlandığını hissederlerse tartışır ve kavga ederler.
Bütün ömürleri kişilik kavgası yapmakla geçer.
Kendilerini çok mutsuz ve kötü hissederlerse,
Akıl almaz bir şekilde en yanlış hareketleri yapabilirler.
Sinirlendikleri zaman davranışları kasırga, bora, tayfun gibidir.
Küsen insanlardan fazla etkilenmemenin tek yolu,
Onlara ve hiç kimseye küsmemektir.
Çünkü her küsme, diğer küsmeleri tetikler…
3.4.2010
Erol GüngörKayıt Tarihi : 3.7.2013 19:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
