Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Eğer aşk küllenmişse zatan günül küser
kaybolan aşkları geri getiremedikten sonra
şiirleri nasıl yazarsak yazalım fark etmez
ince bir gönderme var yüreğinize sağlık
Tebrikler Tam Puan Zerrin TAYFUR
t e b r i k l e r
' fetihettik ' feth, fetih..aslinda siz gercek türkceyi kullaniyorsunuz 'fetihettik' yazmakla
'türkcemizin karanlik günleri' adli kitabinda mesela ; film,filim yazilmali..kral,kiral yazilmali vs.. daha bir cok yazilim ifadeleri...
sizi tebrik ederim dikkate deger siir...
sevgi-saygi ile
Ürettik şiirleri birer birer
Segah,dügah,çargah,ma-ye-i kebi-r
Besteledik onları birer birer
Kamına erip dinlettik
Yürekleri fetihettik
Küllenmiş aşkları zehir ettik
Ürettik şiirleri birer birer
Segah,dügah,çargah,ma-ye-i kebi-r
Besteledik onları birer birer
Kamına erip dinlettik
Yürekleri fetihettik
Küllenmiş aşkları zehir ettik.
gönül küssede tez af edicidir .....deli gönül ne yaptığı belli değil...yüreğiniz var olsun
Ne güzel ve de sıcak sözler inci olmuş sayfada......KUTLUYORUM SİZİ.
Sevgili hocam .İçeriği mana aleminde özlü bir şiir Ne yokki fanide işledik gani,gani segah ,dügah,çargah,ma-ye-i kebi-r diye kapıldık duygulara unuttuk öte yani, yarınlara arz olunur.kalemine yüreğine sağlık kutlarım.selam ve saygılarımla
Ürettik şiirleri birer birer
Segah,dügah,çargah,ma-ye-i kebi-r
Besteledik onları birer birer
Kamına erip dinlettik
Yürekleri fetihettik
Küllenmiş aşkları zehir ettik.
KÜLLENMİŞ AŞKLARI ZEHİR EDERKEN KİMBİLİR YARINA YENİ ANLAR EMANET ETTİK....
TEBRİKLER ....
.Küsme Gönül
Ürettik şiirleri birer birer
Segah,dügah,çargah,ma-ye-i kebi-r
Besteledik onları birer birer
Kamına erip dinlettik
Yerekleri fetihettik
Küllenmiş aşkları zehir ettik
Tebrikler Üstadım!
Çok güzel. Yalnız 'Yerekleri fetihettik' yerine 'Yürekleri
Feth'ettik' olsaydı daha güzel olurdu gibi geliyor bana. Zaten yazım hatası olduğu anlaşılıyor. Lakin iki defa tekerrür ettiği halde aynı ifade geçiyor. Sürc-ü lisan ettik
ise afvola.
Acizane benim de gönüle hitap eden bir kaç şiirim var.
Birinden bir kaç kıtayı zatınıza ithaf ediyorum. Tedkik buyurup, eksik varsa ihtar ederseniz memnun olurum.
Kanayan Yara
Gece gündüz ah'u figan ederek
Açma müzminleşen yarayı gönül,
Nice bin imtihan daha gelecek
Bekle gelecektir sırayı gönül.
Çekilmez dertlerin şu dağlar kadar
Görülmez arkası, olsa bin radar
Günbegün 'kanayan yarelerin var'
Azıtma kanayan yarayı gönül.
Çare yoktur bu kanayan yaraya
Türlü türlü dertler girdi sıraya
İmtihan için geldin fani dünyaya
Unutma 'İlahi Şura'yı' Gönül.
Devamı Sayfada..
İlhamınız bol, kaleminiz var olsun. Saygılarımla
güzel şiir olmuş tebrik ediyor başarınızın devamını diliyorum.
Sevgili hocam nedendir bilmeme ben bir yorum yazdım bundan önceki şiirinize sistem dört yorum birden gönderiyor sizie.
İnşallah hayatınızda bundan sonraki şansınız dört dörtlük olur.
Tam paun sevgi ve saygılarımla gözlerinizden öper, edebi ve mesleki alandaki çalışmalarınızın devamını dilerim.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. Tekirdağ.
makamla beraber siir cok güzel olmus..
cok icten samimi,güzel ifadeler.
yüreginize,kaleminize saglik
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta