taş kalpler kesti yolumu
kaderin intikamıydı belki
hangi şefkatin vebaliydi
bana kafa tutan
giderken
dökülen son damlada durur izlerin
hüznü serpiştirirken rüzgara
gönlümde lebbeste bir yalnızlık
ey nergisim
boynunu bükme kışa
şehla bakışlardan çek vehmini
kuşların göçü başlangıç yeni mevsime
her güne veda ederken
bir tarafımdan asılmış mahcup bir keder
ötekinde hicrana üşüyen bir ten…
hatıralar, pişmanlıklar, umutlar
münzevi bir kahır benim ki
hangi miğferden damlar bilemezsin
gül bahçesinde de kanar
kabuklanan yaralar
serdim çulumu gam üstüne
savur gözlerimden serabı beyhude rüzgar
TajdinK.28.01.2020 Ankara
Tacettin Kızılboğa
Kayıt Tarihi : 7.2.2020 16:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tacettin Kızılboğa](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/07/kuslarin-gocu-mevsimdir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!