Ruhül kuş Şiiri - Murat Karaosmanoğlu

Kuyruk sallayan, isminin hakkını verdi,
Onu görmedi serçe, kuru ince bir dal gagasında,
Martı, gün batımı yere konmadı, onları seyretti,
Davul çaldı ağaçkakan,
Tüm yankı, az kalan ormanda.
Güvercin ürkek, anca ağaçtan ağaca,
Şahin, doğan, atmaca, tarla süzmekte,
Korkma güvercin, sen şehirlisin, bakışları ıskada,
Leylekler gelecek bildim, sığırcıklar yine gitti,
Mevsim değişti, mevsim bitti.
Ya o yalı çapkını, tam sınırda, deniz ve kara arasında,
Eşi varken, eş arayışında.
Keklik, çalı arasında, namlu, ok tırıs,
Kartal, dağlarda tutsak,
Özgürlük göklerde asılı kaldığı anlarda,
Deve kuşu ürkek ve tedirgin,
Kum lazım ona, kafasını sokmaya,
Leş başında savaş var,
Akbabalar meydanda.
Kuş deyip geçme azizim,
Çeşit işte bu kesit,
Ruhları yansımış,
İnsan kaybolmuşken, bu diyarda,
Adının hakkıyla,
İnsan gören haber salsın bu murada,
Ahir ömründe, ahir zamanda....