Kuşlar Kadar Olamamak Şiiri - Murat Demir

Yağmur yağıyor,şimşekler çakıyor du,
Gecenin zifiri karanlığında ve bir ağacın
Daldasında yaktığım ateşin ıslak küllerine bakarken,
Yaralı bir ceylan misali sığınmış gibiydim
Sessizliğine ormanın.
Gözyaşlarımı karıştırırken doğanın sağanağına
Canlı, cansız her şey derin uykudaydı adeta,
Ne şehrin gürültüsü, ne kendini bilmezlerin
Şamatası vardı ortalıkta,
Huzur denilen şey bu olmalıydı herhalde.
Sabahın ışıkları kendini gösterirken
Kuş seslerinden başka bir şey değildi
Kulaklarımda çınlayan,
Değişik, değişik makamlarda
Sanatlarını icra ediyorlardı sanki,
Torpilsiz,
Hepsine eşit mesafede duran
Güneşin juriliğinde.....
Medeni hayat denilen yaşamdan
Beklentim kalmamıştı artık,
İçimin yanmasına rağmen
Yolunu beklediğim sevgili de yoktu,
İnsanlığın ateşinde küllenmişti sevdam,
Başucumda bir ben, bir de yalnızlığımdı kalan,
Hayat bu ya,
Kuşlar kadar olamamakta varmış!