Güneşim doğmuyorken ıssız uzun gecelerde
Işığım olmuştu adın kafiyesiz hecelerde
Yıldızlar kadar uzak çöl çiçeği kadar yanlız
Sensizliğin ölümümdü. Bıçak gibi insafsız
Bir kelepçeydi sevgin, uğruna ölmeye değerdi
İnan sevgim karşısında dağlar boyun eğerdi
Karşılıksızdı sevgim hiç bir şey beklemedim
Sevmendi tek isteğim, bire bin eklemedim
Hala aynı hedefim; inatla sadece sen
Ne kadar sevinirdim bana bir gülümsesen
Hiç boşuna somurtma derdini biliyorum
İstesem de bırakamam, seni çok seviyorum
Kayıt Tarihi : 29.1.2003 11:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!