Küskün düştüğümüz kuytular

acılar
bir hüznün en belirgin hatırasıdır
geçmişte yaşananların en belirgin anıtıdır
çekilen çilelerin
canla başla dikilmiş ölümsüz heykelidir

paylaşılmış acılar
bir barajın önündeki seti yıkar
aynı insanlık yatağına akıtır bizi
bir kez daha tanışırız birbirimizle
bir kez daha barışırız kendimizle

bu yüzden
tam da bu yüzden
acıların kurbanlarını anarken
onların canlarıyla kanlarıyla ödedikleri
o ağır bedel
bizim de öfkelerimize can katar

küskün düştüğümüz kuytulardan kaldırır bizi
gömüldüğümüz gafletten kurtarır
içine düştüğümüz bıkkınlıktan çekip alır
kış uykusundan uyandırır yüreklerimizi

acılar canın aynasıdır
bizi bize gösterir
unuttuğumuz yüzümüzle tanıştırır
bir hatırlayışın adıdır
acılar

redfer