Küskün çocuk... Şiiri - Şah Ali Yaşar

Ben uzak memleketlerin küskün çocuğu
Kıraç toprakların kızgın soluğu
Öyle kolay kolay erişilmez eteklerime
Ben geçit vermez dağların keskin doruğu...
Güneş vurur alnımın yamacına
Yakar tenimi gavur
Ateş gibi kavurur
Terler süzülür döşümden aşağı
Çatlar göğsümün çeperi
Esvabım ıslanır cımcılık olur
Ara sıra bir rüzgar eser
Savurur suratıma tozu toprağı
Gözlerim perde perde bulanır
Saç sakal karışır birbirine
Sıfatım tanınmaz bir hal alır...
Akşam olur da karanlık düşünce tepelere
Kurulur çobanların dertli şurası
Barak havası
Gelin duası...
Tatlı bir rehavet çöker üstüme
Cıgaram tüter
Efkarım çoğalır
Yorgunluk alır başını gider
Yüreğimde sevdaların acısı kalır...