Küskün bir çiçek gibi solarken

İlyas Kaplan
1283

ŞİİR


15

TAKİPÇİ

Küskün bir çiçek gibi solarken

saatler akar
akmasına tanık olunduğu kadar
gitmesine
onunla birlikte başka bir vaktin girmesine de tanık olunur
çift sürerken
ekin biçerken
başka mevsimlerde başka işle uğraşırken
yatarken… otururken…dinlenirken

bazen vakit az sonra giriyor olur
bazen vakit girmiş olur
bazen geçmemek üzere durur
ağaçların çalıların otların gölgelerinde
güneş gökyüzünde

havanın karlı ve yağmurlu
güneşin kendisini göstermediği demlerde
kış günlerinde
hayatla birlikte
su ve toprak da adeta insanlaşır
üşür
büzülür

güneşin süzülmesinden
dağların ardına çekilmesinden
son kızıllıktan
son kızıllığın tatlı bir karanlığa dönüşmesinden
görünen ilk yıldızlardan
karanlığın tonlarından
bir vakte kadar yalnızlaşır dünya

mevsimlerin değişmesi
günlerin uzayıp kısalması
tekrar uzaması
baharın yazın güzün kışın birbiri ardınca
şaşmaz bir intizamla her dem yeni
her dem yenilenerek
dönüp durur ömür
muhteşem bir bütünleşmeyle
Allah’ın yarattığı o tanımsız zamanın içinde

bir ezan okunuyorsa şayet
o ezanı hayat okuyor olmalı
ki horoz ötsün ötmesin
su uyanır
uyanan suyla tenler ürpererek mahmurluklar giderilir
vaktin edasını yaptıktan sonra

dünyanın ruhu yeni yaratılmış gibi
hazreti adem az önce şu pınarda abdest almış
çocukları kendilerinin dolaştığı yerlerde
dolaşarak büyümüşler gibi
anlatılması zor bir hikaye

devam eder hayat
ağaçların yapraklarında
gelen ve gelecek fırtınalarda
çıkan ve çıkacak rüzgarlarda
meyvenin renginden ve tadında
hasadın bereketinde
daima ama daima şükürle karışık
her gün yeni bir heyecanla
eskimeyen
dökülmeyen
çatısı akmayan
kapısı gıcırdamayan
bambaşka bir ev gibi

zaman içinde
içinde zaman
taptaze bir gelecek tasavvuru
karın yağması
güneşin doğması
rüzgarın esmesi
suyun çağıldaması
ağaçların yeşermesi
kuşların yuva yapması
tanımlara sığmayacak anlamlar taşır

düğümlenir alnın çizgilerine bir sicil defteri
her satırında yazılı bir an
ve de atmış üç yaşı
çoktan geride kalmış onca yıl
onca zaman
koca bir sessizlik şimdi
göçen yıllar
küskün çiçek gibi solarken

eski zamanlardan beri
hangi ölçülere göre öne çıkmış
hangi terazide tartılmış
küçücük bir sessizlik
tırmalar ruhu
şöyle derin nefes alınca ciğerler
duyulmayan seslerin hepsi işitilir
içteki alemden yorgun nehirler salınır dünyaya
yeni maceralar başlar
yeni hayallere düşlere arzulara giderken
su dökülür arkalarından
sözsüz ve kelimesiz
uğurlar olsun niyetine

an sırlı bir nefestir artık
an genişleyince gün olur
gün genişleyince haftalar aylar seneler
ve yeni devirler doğar
güneşiyle gölgesiyle aydınlığıyla karanlığıyla
kuşuyla ağacıyla
her şey yok olur nihayetinde
hayatın ta kendisi de
çünkü hakikat aynıdır
kün fe yekun

redfer

İlyas Kaplan
Kayıt Tarihi : 2.12.2023 18:36:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!