Küskün Şiiri - Cumali Osman

Güneşim mi söndü ki, neden dünyam karanlık
Ay da yıldız da küsmüş, geceler de karanlık
Ellerim bana küsmüş, ayaklarım uzakta
Ruhum bedenime küs, bedenimden uzakta

Mutlulukta mı küsmüş, hal hatır sormaz olmuş
Kuşlar da küskün bana, artık hiç ötmez olmuş
Gülümsemekte küsmüş, dudağımda izi yok
Bahar da küsmüş bana, yüreğimde bahar yok

Ekmekte küsmüş bana, tadım da yok tuzum da
Nasıl bir haldeyim ki, yordamım yok yolum da
Kırılmış her bir yerim, kanadım da kolum da
Cehennemde gibiyim, sağım da bir solum da

Gözlerim küsmüş bana, bakar kör olmuş sanki
Dilim de konuşmuyor, dilim lal olmuş sanki
Anlamda küsmüş bana, her şey anlamsız sanki
Gelecek küsmüş bana, geçmiş kıyamet sanki

İsyan da küsmüş bana, isyan edemiyorum
Vuslatta küsmüş bana, sabır çekemiyorum
Umut da kalmadı ki, huzur beklemiyorum
Ağır geliyor yaşamak, beni terk ediyorum

Bitmemiş Şiirler / Yaşanmamış Öyküler
24.06.12 / 00:08