Küserdi Şiiri - Kemal Taşyenen

Küserdi bahar,
Kır çiçeklerinin yanlızlığına.
Yorganıydı dağların kır çiçekleri,
İbret yaylasının çayırları ile bezenmiş, yanlızlığına küserdi.
Küserdi sensizliklere..

İşitmiyor, akmıyor, konuşmuyordu zaman..
Efkar-ı umumiye iştima alıyordu,
O an güneş firar etmiş, eflatundu bulutlar..
İbret yaylasında patekadan gelen,,
Bir çift ayak sesi bozuyordu sessizliği..

Kır çiçekleri sensizlikten başka elde var bir dedi.
Bir çift göz yine arıyordu bulamadığını..
Bulutlar yanlızlık dağının arkasına çöreklenmiş,
Rüzgar hala bir kişi eksik sayıyordu.

Ne söyleyeceklerdi, ne diyeceklerdi sensizliğin sahibine,
Tatlı bakışlar hüzüne dönmüş,
Boğuk ses ile mırıldanıyordu dudaklar adını,
Ve.. Yine yanlızlıklar sensizliğe bürünmüş ve de ağlıyordu zaman

(08.04.2007)