Kuşatma Şiiri - Asima Azra

Gecelerde soluksuzca hasreti öğrendim.
O geceler ki karabasan gibi çöker yüzüme,
yüzümden bin türlü parçalar düşer,
yapraklar kadar sararır gözlerim,
kaç taşım ağlarım sarılıp hüznün dizine.
Bilir misin,
kaç kere kayıp verdim gençliğimi yollarına?
Bu bozuk düzen harcamasın bizi diye,
seni bir şiir kadar yalansız sevdim,
bir çocuk kadar riyasız satırlarda.
Ardınsıra bakakaldım,
elini tuttum cesaretimin.
Nafile!
Seni sevmemeye yetkili değildim.
Karalarla gelirken üzerime zamanlar,
yarına seninle beyazlar bağlardı.
En büyük yangınlarda denizden gelen,
olay mahaline su taşıyan umutlar vardı.
Hepsi de sende kaldı.
Şimdi,
Eylül isyanları çekmekte,
kuşatma altında,
devrilmekte yüreğim acılarca.
Adın canla başla içimi kundaklar,
Korkuyorum!
Bombası vuslata patlar.