kalabalık kıraathane köşesinde, çivisi dökülmüş kötürüm bir iskemleyle
duvara sinmiş kanser lekesi, sönmemiş sigaranın çekilmemiş son nefesi.
manzara kuşbakışı Haliç olsun, martı sesine hasret terkedilmiş iskelede
sıkıştığı bataklık adalarında, ismi kendinden güzel bir vapur düdüğüyle.
iskeledeki martının duyduğu seslerden:
/şimdi güvertede gördüğün benim canımın içi, altımda kırık bir iskemle
biliyorum dudağımı yakacak son nefesten sonra, sigaram senin ateşinle/
* *
sırılsıklam kaldırıma geceden düşmüş, çingene kokulu kırmızı karanfille
yediği her yağmur anılar resmi geçidi, soylu şemsiyenin yorgun gölgesi.
arabesk gözyaşı Beyoğlu’nun, dudakların aynı izden öpüldüğü kadehlerde
cam kırıkları üzerine yazılan, bestelenmiş tövbeler artık sevmemelerle.
kırılmış kadehin hatıra defterinden:
/karanfilin yapraklarını döküyorum, yorgun şemsiyenin gölgesi üstüne
ve her çaldığında o şarkı bin yemin bozuyorum, artık sevmeyeceğim diye/
* *
bir pencereden girip diğerinden firari, keşişlemeye kör tutkun karayelle
ardından kül tutan ateşi sallayan sanki, anılara yel vurmanın yelpazesi.
bu bulutlar İstanbul’a konsun, içinde her şeye inat fosfor yüklü çizgilerde
olmayacak bir zaman dilimi ya da ansızın, bir hayal içinde kesişmelerle.
rüzgara direnen uzak dağ ateşinden:
/öyle güzel ışıklar yanıyor ki uzaklarda, korkuyorum birisi sönecek diye
biraz daha yel verse de yelpaze, takılıp rüzgarın peşine karışsam içlerine/
* *
bir silinmiş zamanın hiç silinmeyecek neslinden:
/önce devrimi sevdik ve umudu beslemeyi, aşk ise tam felsefe oldu bizlere
kesişen doğruların da böyle çekildi fotoğrafları, altmışsekizli çizgilerimizle/
Kayıt Tarihi : 26.10.2009 06:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir; Mesela eski bir iskemle ile sigaranın çekilmemiş son nefesinin, kırmızı karanfille bir yorgun şemsiye gölgesinin ve aşık bir rüzgara aşık, ateş yelleyen yelpazenin ve daha nicelerinin, kesiştirilen aşk çizgilerine tanıklık an’larıdır. Bu şiir; Aşkın her türlüsünü yaşam felsefesi edinmiş bir kuşağın, bu tanıklık anlarının çekilmiş fotoğrafıdır. Bu şiir; Biraz ütopya ama çok daha fazla umuttur….
kuşakları besleyen soylu rüzgarlar esecek ki, insanlık coğrafyası yeniden yeşersin, bu utopya mı, yoksa umut mu.
umut olsun dileğiyle,
mehmet şakir karataş
/önce devrimi sevdik ve umudu beslemeyi, aşk ise tam felsefe oldu bizlere
kesişen doğruların da böyle çekildi fotoğrafları, altmışsekizli çizgilerimizle/
...........
kutluyorum her zamanki gibi yine anlamlı yine güzel bir şiir yaşamın içinden.Tam puan
/önce devrimi sevdik ve umudu beslemeyi, aşk ise tam felsefe oldu bizlere
kesişen doğruların da böyle çekildi fotoğrafları, altmışsekizli çizgilerimizle/
en derin saygılarımla hocam okumaktan büyük bir haz aldım kaleminiz daim olsun .
TÜM YORUMLAR (106)