yaprakları yarım yanmış zaman
eksik çiçekler ve kokusu kaçmış dürtüler
ışıklarını kapatıyorum gecemin
pırıltılarını ve sancılarını
hatırlayarak hayatın
mumların üstündeki çağlayanlardan atlıyorum
yaşayan bir kemik gibi titreyerek
gizleniyorum sonra
annemin ördüğü yün battaniyenin altına
geride bırakıp küçük hayatları
şu tonozlu gökyüzü ve gri çıkıntıları
kuşlar da geliyor yanıma
yanıma..
annemin ördüğü mavi battaniyenin altına
kış durur diyorlar nasıl olsa
kış durur..
büzüşmüş yalnızlığımın önünde
yalanına ışıldayan cıvıltılar bırakıyorlar
gidiyorlar sonra
mumlar da sönüyor
ve tütün kırıntıları bırakıyorum
penceremin kenarına
Mehtap Calgıc
Kayıt Tarihi : 22.6.2018 10:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!