Kuş Gönüllü Şiiri - Yağmur Damlası

Her gece kalbimi
ikiye bölen şu hüzün perdesini
sonsuzluğa indiren Leyla
meçhulün benim
benim avuç içinde yara
dizinde merhem

duvar dibinde
bulduğum karabaş
kızıl üzümü ezerken
hıncımı alan taş
incir ağacının sütü
kırlangıcın kanadı

kaldırımlarda
uyluk kemikleri kırılmış
şuncacık kadınların
kuş gönüllü çocukları için
tahtadan atlar var
binin gidelim

oyun parklarında
vurulmuş salıncak iplerinin
ucunu da artık bırakın
bırakın uçurtmaların
rüzgarlara takılmış kuyruklarını
gelin artık uçalım

göğsüme kuş doldurdum