Küs Şiiri - Birkan Demirci

Aynaya küs duran kendi suretim
Yüzüme vurdukça derdimle yetim
Ne sefa kaldı, ne bir tatlı iklim
Yokuşu bitmeyen yollardan bezdim

Bezdim gülüm bezdim ben benden bezdim
Kırık düşlerimin izinden bezdim
Dost diye sarılan soğuk omuzun
Sitemli bakışın dilinden bezdim

Gülmeyen gözlerin anlattı beni
Bir ömür yük ettim, içimde seni
Çaresiz bekleyen hayal gemini
Her fırtınasında saldan bezdim

Yazmazsa kaderim bir başka renkten
Umudu alıp da koyarsa terkten
Vicdansız ellerin açtığı denkten
İçimde kavrulan dilden bezdim