Kuş Şiiri - Batıkan Kaymaz

Biz seninle çok geç kaldık cuma günleri bir okul dağılışının heyecanına
Biraz eksiğiz beraber yaşanacak bir dünya telaşına
Çok erkeniz çiçekler açtıran bir bahara

Büyük geldi çocukluğumdan beri bana sokaklar
Cesaretimi ellerinden alıp koyamadım içime
Babam da tutmadı hiç kolumdan
Annem ezan delmeden döşlerimizi yemek telaşındaydı
Sense karşı köşelerden döndün hep elmalı şekerinle
Ben korktum araba seslerinden, üstüme düşecek gibi duran büyük binalardan
Olduğum yerde kaldım
Devrim bekler gibi pencere önünde
Bir kuşa anlattım kendimi
Müşterek derdimiz arabalar ve gökdelenler
En çok o anlar beni

Ama verdiğin sevinçler yetmiyor bir kuşun dilinin çözümüne
Hem bir kuş neden cevap versin ki bi insana
Ötüşünden sebep önde, elimde kalan sessiz fotoğrafından

Bir kuş için zor bir sürüyü kaçırdıktan sonra hayatta kalmak
Empati yapmayı öğretebilirsem
Bir kuş sensizlikten sonra yaşamanın ne demek olduğunu anlayabilir belki
Anlayabilir sende düşümün çok sert olduğunu
Güzelliğinle kandırıp gökyüzü sandığında seni eşitleniriz
Artık ikimizinde kanatları kırık mahkum oluruz kediler zamanına