Küs Şiiri - Cem Öztekin

Yokluğun asıldı boşluğuma
Kanadı kulağıma sessizliğin...
Varlığının kalın ipi
Yokluğunun
İnce iğnesiden geçti
Boynum nerede bulamadım
Asılamadım bu hayata
İçimin çeliği çok kanadı...
Çok kanadı...
Adım gibi kanadı
Tüm boşluklar yandı
Eridi içim
Sonra
Çekip gitti tüm haller
Sonra...
Ademi
Havvayı düşündüm
Çürüdü elma...
Kovuldum yalnızlığımdan
Cennet tanrısına küstü...