Kurye Şiiri - Arahim Kılıç

Dinsin diye içimdeki vaveyla

Hüzne vefa taşıyan kör bir tayfaydı haziran
bir nergisin nabzına ekledim beyazın bekaretini
ateşin gölgesinde sudan artanı bekledim
demir atıldı kehanetlere ve ısrar
hasret muskasıydı her şey ölüm salıncağı bir de esrar
dedim, bu toprak eksik bana
yüreğime vuran dilin ne ifrit ey yar!
herkes kendi yarasına sünger ya da simsar

Hayat bu elbet herkes bir yerinden talan
eşkali bozuk düşlerle çok avundum
Muhammed merhameti aradım tecridimde
sadakatsiz aşklara inandım ve uysal ellerime
çöllerin dramını bilmedi ırmak
kilitlendi kül, çoğaldı yalan, artık küs
dedim beni bakışlarımla tanıyor herkes
uslanmaz bir hızla pıhtılaşıyor kanım
yalnızlığın mağmasında erirken üryan ya da öksüz