ölüm sessizliği ile bir gece duruşu
yol alıyordu ağlamaklı sabahlara
saltanatı kollarında sarkaç gibi
sallandıkça bakıyordu
nerede diyordu her geçen güne
nerede
bir zamanlar müzeyyen değil miydi saçlarında anılar
belki de öfke yumruğunda kırılıyordu
belki de özlem duyuyordu
ama ne çare ağlıyor
kuruyordu gözyaşlarında pınarı
Kayıt Tarihi : 28.10.2009 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!