Boş kaldı boşlukta duran ellerimiz
Sahipsiz şimdi öksüz hikâyelerimiz
Umutlarımız var, var beklentilerimiz
Köklerimiz kururken bir yandan
Dallarımızda meyvelerimiz vardı
Kayıp sanılan ruhlar uyanacak elbette
Dünyadan ayrılanlar buluşacak ebette
Bekliyoruz vuslat niyetiyle biz nöbette
İlkbaharda beklenen yapraklarımız
Daha açmadan dalında sarardı
Bıkmadan usanmadan koşarız ecele
Bizde sabır var asla bulunmaz acele
Vuramaz kimse umutlarımızı zincire
Güneşimiz gökyüzündeyken daha
Tutuldu güneş gökyüzümüz karardı
Kanatlandı canlar sonsuzluğa doğru
İmanlılar saldırdı umutsuzluğa doğru
Şükür direndi doyumsuzluğa doğru
Bir yanımız dipsiz uçurumken
Diğer yanımız aşılmaz duvardı
Bir nefes gerekir zindandan çıkışa
İhtiyaç var samimi olan bir bakışa
Dağılır bulutlar yürekten haykırışa
Ne kadar zor olsa da sevmelerimiz
Umutlarımız burcu burcu kokardı
05.11.2019
Kayıt Tarihi : 22.11.2019 08:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!